جاذبه های گردشگری شهر ریودوژانیرو

جاذبه های گردشگری ریودوژانیرو: قرار گرفتن شهر ریودوژانیرو در بین کوه ها و دریا چنان مناظر تماشایی ایجاد کرده است که سازمان یونسکو به این شهر عنوان میراث جهانی را داده است. یونسکو نه فقط برای محیط طبیعی بلکه برای منظره فرهنگی شهری که ترکیبی از معماری و فضای سبز است از این شهر تمجید کرده است.

جاذبه های گردشگری شهر ریودوژانیرو

جاذبه های گردشگری ریودوژانیرو: ریودوژانیرو دومین شهر بزرگ کشور برزیل است و از سال 1763 تا سال 1960، زمانی که شهر برزیلیا ایجاد شد، پایتخت آن بود. این شهر در اواسط سده 1500 توسط استعمارگران پرتغالی تأسیس شد و به بندر حمل و نقل طلا از مناطق معدنی داخلی تبدیل شد. در طول تاریخ، شهر ریودوژانیرو از دارایی های خود که شامل کوه های بلند، قله بلند Sugarloaf در بالای بندرگاه و سواحل هلال شکل اش که از جاذبه های گردشگری برتر شهر هستند آگاه بوده و این منظره را با ساختمان های برجسته، پارک های شهری و فضای باز در هر دوره از تاریخ ارتقا داده است. در این مقاله فهرستی از بهترین جاذبه های گردشگری شهر ریودوژانیرو را به شما معرفی می‌کنیم.

مجسمه مسیح نجات دهنده (مسیح رستگاری)

جاذبه های گردشگری ریودوژانیرو: مجسمه غول‌پیکر مسیح واقع در قله 709 متری Corcovado و مشرف به شهر تقریباً به اندازه قله Sugarloaf که سمبل شهر ریودوژانیرو است شناخته شده است. این مکان مشهور جهانی بین سال‌های 1922 تا 1931 برپا شده است و تقریباً به طور کامل توسط کمک های کاتولیک های برزیل تأمین شده است. این مجسمه توسط مجسمه‌ساز لهستانی-فرانسوی Paul Landowski طراحی شده و توسط مهندس برزیلی Heitor da Silva Costa و با همکاری مهندس فرانسوی Albert Caquot ساخته شده است. این مجسمه از بتن و سنگ صابون ساخته شده است، 30 متر طول دارد و بازوهای آن 28 متر است. وزن مجسمه 635 تن است. در داخل پایه هشت متری آن یک کلیسای کوچک قرار دارد که در آن مراسم عقد و غسل تعمید هم برگزار می شود.

قله Sugarloaf

مشهورترین نقطه دیدنی شهر ریودوژانیرو، قله Sugarloaf است که با ارتفاع 394 متر بالای بندر قرار دارد. این قله در یک نقطه از زمین قرار گرفته است که دور تا دور آن خلیج و بندر قرار دارد و توسط یک نوار زمین به شهر وصل می شود. شما می توانید با استفاده از تراموای برقی خود را از Praça General Tibúrcio به بالای Morro da Urca ببرید و از قله‌ی پایینی با استفاده از یک تراموای برقی دیگر به سمت قله Sugarloaf بروید. از اینجا می توانید کل ساحل کوهستانی را که به دور خلیج و جزایر آن حلقه زده است ببینید. در زیر، ساحل 100 متری Praia da Urca در نزدیکی محل هسته اصلی شهر ریو، بین Morro Cara de Cão و Sugarloaf قرار دارد. در Morro Cara de Cão سه قلعه وجود دارد که متعلق به قرن شانزدهم است و بازدید از آن ها برای عموم آزاد است.

ساحل و کاخ کوپاکابانا

 شهرهای معدودی وجود دارند که در قلب خود ساحل ماسه ای زیبایی داشته باشند، در ریودوژانیرو این ساحل ماسه ای چهار کیلومتر در مرکز شهر امتداد دارد. چند قدم دورتر از ماسه های طلایی خیابان هایی وجود دارند که در آن می توانید بناهای قدیمی، هتل های خوب و رستوران ها و کافه های محبوب را پیدا کنید. بدون تردید کاخ مشهور کوپاکابانا، پادشاه منطقه و هتل های ریو است این کاخ که در دهه 1920 ساخته شده است اکنون به عنوان یک اثر ملی محافظت می شود. کاخ کوپاکابانا یادآور روزهای قدرت و ثروت در زمانی که ریو پایتخت برزیل بود است. کاخ کوپاکابانا صحنه‌ی شورش افسران در سال 1922 بود که این قلعه را به دست گرفته و توپخانه آن را روی شهر چرخانند. این شورش کوتاه‌مدت روز بعد به پایان رسید و دولت ناوهای جنگی را برای بمباران کردن قلعه وارد کرد. شما می توانید در مورد این شورش و تاریخ نظامی در Museu Histórico do Exército (موزه تاریخ ارتش) که اکنون در اینجا مستقر است اطلاعات کسب کنید. در خارج کاخ، در زمین‌های اطراف آن، قطعات توپخانه ای از اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 وجود دارد.

سواحل Ipanema

چهار کیلومتر دورتر از کاخ کوپاکابانا، سواحل Ipanema و Leblon قرار دارد. در کنار تفرجگاه ساحلی هتل های بزرگ، کافه های پیاده رو و رستوران ها قرار دارند. این دو منطقه، گرچه بیشتر به سواحل خود شهرت دارند اما زندگی فرهنگی پر جنب‌وجوشی دارند و دارای گالری های هنری، سینماها و سالن تئاتر هستند. هر یکشنبه در Leblon و Ipanema بازارهای عتیقه فروشی، صنایع دستی، موسیقی، هنر و غذاهای محلی برقرار است.

کارناوال ریو

یکی از مشهورترین جشن های جهان که در ونیز و نیواورلئان نیز به خوبی شناخته شده است. هر سال زمستان در ریودوژانیرو برگزار می شود. این جشن ها اندکی پس از سال نو آغاز می‌شود، اما شکوه و عظمت آن در چهار روز قبل از چهارشنبه Ash به اوج می‌رسد و صدها هزار تماشاگر را به رژه‌های خیابانی، مهمانی‌های رقص سامبا و انواع نمایش ها جذب می‌کند. سایر شهرهای برزیل نیز این کارناوال را جشن می‌گیرند اما در شهر ریو شایع تر است. جالب‌ترین رویداد در این کارناوال رژه‌های مدارس سامبا است که در یک مکان منحصر به فرد و با طراحی معمار مشهور برزیلی اسکار نیمایر برگزار می شود. Sambódromo یک مسیر رژه طولانی است که توسط صندوق‌های استادیومی طراحی شده است به گونه‌ای که تا 50،000 تماشاگر می توانند در هنگام رقابت رژه ها آن‌ها را تماشا کنند. مسیر رژه 700 متر طول و 13 متر عرض دارد و اولین بار در سال 1984 مورد استفاده قرار گرفت و به عنوان محلی برای بازی های المپیک 2016 به روز شد.

 پارک ملی Tijuca

پارک ملی Tijuca از جنگل Tijuca و چندین دیدگاه مشرف به شهر و مجسمه بزرگ مسیح بر روی قله Corcovado محافظت می کند. جنگل 3 هزار و 300 هکتاری Tijuca، یکی از بزرگ‌ترین جنگل‌های جهان در داخل یک شهر است که در اواخر دهه 1850 در زمین‌هایی که توسط مزارع قهوه تخریب شده بودند، کاشته شد تا از چشمه‌هایی که آب ریودوژانیرو را تأمین می کرند، محافظت کند. بیشتر درختان گونه های بومی هستند و زیستگاه میمون های کاپوچین، کواتیس (راکون برزیل)، توکان های رنگارنگ، شاهین ها، پروانه های آبی درخشان و بسیاری دیگر از گونه های حیات وحش است که هنگام گردش در مسیرهای پیاده روی و جاده های آن، آن‌ها را مشاهده می‌کنید. در نزدیکی ایستگاه راه آهن کورکووادو، میدان Largo do Boticário که یکی از زیباترین میدان‌های ریو قرار دارد که با خانه هایی به سبک استعماری احاطه شده است.

 باغ گیاه شناسی

در پای قله Corcovado باغ گیاه شناسی ریو با پوشش 350 هکتاری قرار دارد که یک پناهگاه زیست محیطی را با آزمایشگاه علمی ترکیب کرده و همگی در یک فضای زیبا پارک مانند قرار دارند. Orchidarium، گلخانه‌ای آهنی و شیشه ای است که در دهه 1930 ساخته شده است و دارای بیش از 2000 گونه انواع گل ارکیده، باغ های ژاپنی با درختان گیلاس، پل های چوبی و دریاچه است. این باغ که یک ذخیره گاه زیست کره یونسکو است، حاوی بیش از 8000 گونه از گیاهان و پرندگان و حیوانات است. می توانید در میان باغ‌ها، زیر نخل‌های سلطنتی و دیگر درختان قدم بزنید، یا سوار چرخ‌های برقی شوید.

استادیوم Maracanã

استادیوم Maracanã بزرگ‌ترین استادیوم برزیل و محل برگزاری مراسم افتتاحیه و اختتامیه بازی‌های المپیک تابستانی 2016 بود. این استادیوم برای جام جهانی 2014 فیفا کاملاً بازسازی شد. همچنین از این استادیوم برای مسابقات بین تیم های مهم فوتبال ریو، Flamengo، Botafogo، Fluminense و Vasco da Gama و برای برگزاری کنسرت‌ها استفاده می شود. ساحل Lagoa Rodrigo de Freitas، در نزدیکی کاخ کوپاکابانا و Ipanema که بسیاری از رویدادهای المپیک در آن رخ داده است، توسط پارک‌ها و کلوپ های ورزشی پوشانده شده است و آب‌های آن برای مسابقات قایق‌رانی و سایر ورزش های آبی محبوب است.

محله Santa Tereza و پلکان Selarón

محله Santa Tereza با خیابان های شیب‌دار، ساکت و خانه‌هایی با قدمت صد ساله، یکی از زیباترین محلات ریو است. کافه ها و رستوران های آن مورد علاقه بسیاری از هنرمندان و روشنفکران است. از جمله جاذبه های گردشگری این محله کلیسا و صومعه Santa Tereza با قدمت 1720 سال و موزه Chacara do Céu است که دارای یک کلکسیون هنری از مجموعه آثار عمدتاً مدرن، از جمله آثار پیکاسو، میرو، Matisse و مجسمه های چینی از قرن هفدهم تا نوزدهم است. در حاشیه صومعه Santa Tereza، جایی که به محله Lapa می پیوندد، یکی از جدیدترین جاذبه‌های گردشگری ریو یعنی پلکان Selarón قرار دارد. خورخه سلارین، هنرمند اهل شیلی، از سال 1990 تا زمان مرگش در سال 2013 پله های جلوی خانه خود را با موزاییک‌هایی از کاشی، سفال و آینه ها که بسیاری از آن‌ها به رنگ های آبی، سبز و زرد (پرچم برزیل) بود پوشانده است. سلارن با استفاده از کاشی های شکسته که از محل های ساخت و ساز و تخریب ساختمان‌های قدیمی نجات یافته بود کار خود را آغاز کرد، اما این فعالیت او توجه گردشگران را به خود جلب کرد و مردم شروع به آوردن سفال و کاشی از سراسر جهان کردند. اکنون قطعات کاشی و سفال بیش از 60 کشور جهان که 125 متر از پله‌ها را در بر می گیرد. در این پله ها موجود است.

کلیسای São Bento

در تپه ای درست بالای بندر ریو، کلیسا و صومعه São Bento که یکی از بهترین مجتمع‌های Benedictine در برزیل است قرار دارد. کلیسای اصلی در سال 1617 بدون راهرو بود تا اینکه در نیمه دوم قرن 17 با اضافه شدن هشت قسمت جانبی کلیسا توسعه پیدا کرد. بهترین هنرمندان Benedictine در تزئینات داخلی این کلیسا نقش داشتند. حجاری برجسته ای که دیوارها و سقف کلیسا را پوشانده است، عمدتاً کار راهبی به نام Domingos da Conceição است. نمازخانه گروه کر، توسط Mestre Valentim ساخته شد و از Ricardo do Pilar برجسته ترین نقاش Benedictine دوره استعمار برزیل 14 نقاشی در این کلیسا موجود است که شاهکار وی نقاشی Senhor dos Martírios (مسیحی از شور) در صومعه کلیسا قرار دارد.

کلیسای São Francisco da Penitência

کلیسای São Francisco da Penitência به سه بخش با ورودی‌های جداگانه تقسیم می شود و با وجود نمای ساده این کلیسا ثروت‌های بسیاری در درون خود دارد. ساخت فضای داخلی کلیسا که در سال 1657 آغاز شده و در سال 1773 به پایان رسید، مجموعه ای عظیم از حکاکی های چوبی طلاکاری شده است. از جمله کسانی که در دکوراسیون داخلی کلیسا نقش داشتند مانوئل و خاویر فرانسیسکو بریتو، دو مجسمه‌ساز و منبت‌کار برجسته پرتغالی بودند. آن‌ها سبک بسیار مشابهی معروف به بریتو داشتند که با استفاده از فرم های تزئینی خود بر Aleijadinho و دیگر سبک‌های باروکی برزیل تأثیر گذاشتند.

سالن تئاتر شهری

این سالن تئاتر بزرگ شهری که در اوایل قرن بیستم ساخته شده ، با الهام از اپرای پاریس چارلز گارنیه ساخته شده است و فضای داخلی تزئین شده آن حتی مجلل‌تر از نمای خارق‌العاده‌اش است. آثار برجسته این سالن شامل مجسمه های Henrique Bernardelli و نقاشی های Rodolfo Amoedo و Eliseu Visconti است. تورهایی همراه با راهنما برای بازدید از این سالن وجود دارد، یا می‌توانید به تماشای کنسرت‌های کلاسیک و اجراهای باله در این سالن بنشینید.

Quinta da Boa Vista

باغ‌ها، ویلاها و کاخ‌های امپراتوری São Cristóvão اکنون پارک‌ها و موزه‌های عمومی هستند که مهم‌ترین آن‌ها Quinta da Boa Vista است. از سال 1808 تا 1889، این کاخ محل اقامت خانواده سلطنتی و امپراتوری بود. این کاخ موزه ملی را در خود جای داده است که دارای بزرگ‌ترین مجموعه های جانورشناسی، گیاه‌شناسی، مردم‌شناسی و باستان‌شناسی در کشور است که در مجموع بیش از یک میلیون اثر در آن وجود دارد. در پارک گسترده جلوی کاخ باغ‌هایی با دریاچه‌ها، زمین‌های جنگلی و غارها وجود دارد که از طریق راه‌آهن مینیاتوری می‌توانید به آن دسترسی داشته باشید. همچنین در داخل پارک یک باغ‌وحش با بیش از 2000 گونه پستاندار، پرنده و خزنده از برزیل و سراسر جهان قرار دارد.

کلیسای Nossa Senhora do Carmo and Monte do Carmo

این کلیسا از سال 1808 تا 1889 کلیسای سلطنتی بود و همچنین تا زمان جایگزینی کلیسای مدرن در سال 1976 کلیسای جامع شهر بود. آثار برجسته این کلیسا شامل نمای باروک، درهای سنگی و حکاکی‌های سفید و طلایی است که توسط Mestre Valentim انجام شده است. همچنین این کلیسای جامع سابق دارای یک محراب بلند نقره‌ای است.

کلیسای جامع São Sebastião

آقای ادگار فونسکا که کلیسای جامع جدید ریو را طراحی کرد، برای طراحی این کلیسا از اهرام Mayan الهام گرفته است. این کلیسا بین سال‌های 1964 و 1979 ساخته شده است و اغلب از آن به عنوان کلیسای جامع جدید یاد می شود. این کلیسا 5،000 نیمکت در فضای داخلی 96 متری خود دارد. چهار پنجره شیشه‌ای رنگی دارد تا فضای داخلی با نور طبیعی درخشان روشن شود و در شب، کلیسا از داخل روشن می‌شود.